Adı ile pek bilinen bir ülke Kuzey Kore, ama içeride neler olduğu pek bilinmiyor. Diktatörlük ile yönetildi ve tarih boyunca hep diktatör yönetim ülkede baskın oldu. Ülkede insanların gıda, su, enerji ve diğer ürünlere erişimi hep kötüydü. Bugün ülkede enerji ve su konusunda bile sorunlar gündeme geliyor ve ülkedeki birçok evde suların bile çoğu zaman kesildiği iddia ediliyor. Aslında Kuzey Kore’de enerjinin ve suyun kesilmesinin çok normal, çünkü ülkede bu altyapılar yaptırımlar nedeniyle ürün alamama ve ekonomik sorunlara bağlı olarak sorun yaşıyor.
Kuzey Kore’da insanlar belirli şartlarda kendilerinin seçmediği işlerde çalışmak zorunda kalabiliyorlar. Kim Jong-un yönetimi insanları 3 sınıfa ayırıyor, devlete destek vermeyen ve kendisini desteklemeyen grup, normal grup ve üst düzey grup olarak. Üst düzey grupta olan insanlar kendi gruplarından olan insanlar ile evlenebilir, daha iyi ve daha büyük evlerde oturabilir ama alt düzeyde olanlar ise ülkenin en soğuk ve en kötü bölgesinde en küçük evlerde kendilerine zorla verilen işlerde çalışmak ve en düşük parayı almak zorundalar. Ülkenin geliri çok düşük olduğu için verilen maaşlarda sınırlı.
Yani bugün bir Kuzey Koreli dünyada tanıtılan hiçbir ürüne sahip olamaz ve bu ürünlerin tanıtıldığından haberdar bile olamaz. Ülkede internet yok, geleneksel olarak insanlar herhangi bir bilgiye erişemiyorlar.
En Kötüsü: Sağlık sistemindeki çatlak
Kuzey Kore’de yurtdışından ilaç alımı sınırlı. Kritik hastalıkların tedavisini yapabilecek kadar üstün doktorlar maalesef ülkede bulunmuyor. Ülkede hasta olan bir insan sadece sınırlı doktor seçeneğine sahip ve bu doktorların kendilerini dışa kapalı ülkede nasıl geliştirdikleri ve nasıl çalışmaları olduğu dünyada hiçbir zaman bilinmez oldu. Ambulans sayısının sınırlı olduğu ülkede sağlık sisteminin nasıl çalıştığı da bilinmiyor ancak sağlık sorunu yaşayan insanların doktora erişimi sınırlı. Ülkede yabancı ülkelerden gelen bazı sağlık sektöründen doktorlar ülke üniversitelerinde doktor adaylarına eğitim verirken, 2000’li yıllarda bir Alman göz doktoru ülkede 17 hastayı ameliyat etti ve eğitim verdi.
Doktor o dönemi şöyle tanımlıyor: ”Kuzey Kore’de son teknoloji cerrahi ekipmanlara ve ilaçlara ulaşmak mümkün değil. Yanımızda getirdiğimiz topikal anestezi ile 2 hastanın göz ameliyatını yapmak zorundaydık. Ülkede bir ameliyat yaparken son teknoloji cihazlar olmadığı ve ilaçlar olmadığı için doğaçlama çalışmalar yapılması gerekiyor” bu da demek oluyor ki ülkede sağlık sistemi hastaların güvenliğini tehlikeye atacak türden.
Ülkede manyetik rezonans görüntüleme, BT ve CT gibi üst düzey teknolojik cihazların olmadığı tahmin ediliyor. İnsanların şeker ve şekerli ürünlere fiyatlarından ve stok sorunundan dolayı ulaşımı az olduğu için diş sorunu yaşama oranlarının düşük olduğu, daha çok kalp hastalıklarından dolayı hayatlarını kaybettikleri belirtiliyor.
Kuzey Kore’da sağlık sisteminin ilaçlara erişim ve ilaç alım güçlüğü nedeniyle çok iyi olmaması normal karşılanmakta. Ülkede milyon dolar değerindeki ilaçlara erişim zaten mümkün değil çünkü ülkeye yaptırımlar nedeniyle ilaç bile gönderilmesi çok zor. Çin bu konuda ülkeye ilaç gönderdiği tahmin edilen ülkeler arasında ilk sırada yerini alırken, uluslararası yardımlarında sınırlı olduğu biliniyor.